چه کسی هستم؟ چه کسی می خواهم باشم؟

تعریف چشم انداز:

تصویری آرمانی، الهام بخش و انرژی بخش از آینده زندگی خود است که می خواهیم به سمتش حرکت کنیم. چشم انداز چیزی است که به سمتش می رویم. چشم انداز نشان می دهد در آینده میخواهیم چه چیزهایی بدست آوریم؟، چه کارهایی قرار است در زندگی خود انجام بدهیم؟ و چگونه انسانی می خواهیم بشویم؟

قدرت چشم انداز غیر قابل باور است. پژوهش ها نشان می دهد دانش آموزانی که تصاویری از نقش های آینده-محور(چشم انداز) دارند، کارهای مدرسه خود را خیلی بهتر انجام می دهند و بسیار توانمند تر از پس چالش های زندگی بر میایند.

چشم انداز بهترین تجلی تصور خلاق انسان و انگیزه اصلی او است. داشتن چشم انداز، همان توانایی دیدن فراسوی واقعیت فعلی زندگی خود، خلق کردن و اختراع کردن چیزی است که هنوز بوجود نیامده است و تبدیل شدن به چیزی است که هنوز نشده ایم. چشم انداز به ما ظرفیتی می دهد تا بر اساس آن تخیلات خود، زندگی مان را بسازیم و نه بر اساس خاطراتمان.

فواید مهم طراحی چشم انداز:

چشم انداز هنر دیدن چیزی است که برای دیگران قابل مشاهده نیست و فقط خودمان ان را میبینیم. البته چشم انداز فقط داشتن یک تصویر ذهنی از آنچه می تواند تحقق یابد نیست بلکه چشم انداز یعنی درخواست و تقاضا از خود بهترمان(ارزش ها،توانمندی ها، تعهد...)که ما را یاری کند تا چیزی بیشتر و برتر از آنچه هستیم بشویم.

 تصور کنید می خواهید یک پازل 1000 تکه را بسازید، بدون داشتن تصویر کلی آیا می توانید تکه های کوچک رنگی را کنار هم بگذارید؟ اصلا می دانید قرار هست در نهایت به چه تصویری برسید؟

چیزی که کمک می کند داشتن یک تصویر کلی است که خیلی راحت تر قطعه ها را یکی یکی کنار هم خواهیم چید و به دقت می دانیم که کدام رنگ در کجای پازل باید بنشیند.

برخی از نظریه پردازان (پولاک،1974 و سیژن،1911) عمر انسان را به دو قسمت تقسیم می کنند: عمر فعّال و عمر منفعل .آن قسمت ار زندگی که در راستای یک چشم انداز روشن طی می شود "عمر فعال" نامیده می شود. افرادی که در سنین پایین تر چشم اندازی برای خود ترسیم می کنند عمر فعال بیشتری دارند. بنابراین ما در هر زمان که چشم انداز روشنی برای "زندگی از امروز به بعدمان" طراحی کنیم، یک زندگی فعال را شروع می کنیم. زندگی فعال باعث افزایش امید، خوش بینی، تاب آوری، کارآمدی در ما می شود که همه این ها(سرمایه های روانشناختی) ما را شکل می دهند.

پیشرفت دانش آموزان و تصویر آن ها از آینده:

پژوهش های بنیامین سینگر(1974) تحت عنوان" تصویر نقش متمرکز آینده" نشان می دهد که تجسم آینده یا چشم انداز کلی مهم ترین عنصر توفیق در آینده است.

دانش آموزان ضعیف، تقریبا هیچ تصویری از آینده نداشتند، دامنه توجه شان بسیار کم بود و معتقد بودند که آینده شان را فقط تقدیر می سازد. آن ها به لحاظ شخصیتی ضعیف بودند. در مقابل دانش آموزان موفق فکر می کردند که کنترل آینده بیشتر در دستان خودشان است. آن ها به 5 تا 10 سال آینده می اندیشیدند.

برخی از موفق ترین دانش آموزان از خانواده هایی آسیب پذیر و سختی کشیده بودند و اوضاع نابسامان اجتماعی داشتند و در آزمون استاندارد هوش نمره خوبی کسب نکرده بودند. در مقابل، ضریب هوشی برخی از ناموفق ترین دانش آموزان در حد نوابغ بودند و از بهترین خانواده ها می آمدند. پس اصلی ترین عامل تمایز چه بود؟

سینگر معتقد بود "چشم انداز". به ادعای سینگر، آنچه تمامدانش آموزان موفق در آن مشترک بودندف یک چشم انداز ژرف و مثبت نسبت به آینده بود.

قدرت چشم انداز:

قدرت یک چشم انداز از ویژگی های شخصیتی بیشتر است و می تواند آن را کاملا متحول کند.

به عنوان مثال گاندی را در نظر بگیرید. کسی که از یک پیشینه نامطمئن ذهنی سرشار از بزدلی، کمبود، حسادت، ترس و ناامنی آمده بود و اساسا نمی خواست با مردم باشد. اما زمانی که شروع کرد به دیدن بی عدالتی هایی که در حق هندی ها صورت می گرفت، چشم اندازی در او شکل گرفت. از دل این چشم انداز، جامعه ای که انسان ها می توانستند ارزش های عدالت، مساوات و برابری را تمرین و زندگی کنند. به این ترتیب او توانست کمک کند جامعه هندی خودانگاره خود را (تصویر خود از خود) را متحول کند و از انسان های تحت سلطه انگلیسی ها به انسان هایی تبدیل شوند که در حال توسعه حس ارزشمندی و عزت نفس خود هستند.

گاندی همچنان که بر چشم انداز خود متمرکز شد، ضعف های شخصیتی اش هم رنگ باختند. چشم انداز و مقصود باعث رشد و شکوفایی شخصیت او شدند.